Tijd om te spreken

Het is tijd dat we onze mond gaan openen. Dat we ons gaan durven uitspreken. Gewoon over die dingen die we denken en die dingen die ertoe doen. Ook al wordt het in de wereld waarin we vertoeven – of in die bepaalde context waarin we rondlopen – niet graag gehoord.

“Het wordt tijd dat we onze mond gaan openen. Over de dingen die we denken. Over de dingen die ertoe doen.”

Zo sprak ik onlangs met Liesbeth Dillen, ex-directielid van Ikea België en nu zaakvoerster van SHE works with wo-men. Ook zij vond het tijd om dingen te gaan uitspreken zoals ze zijn. Jaren geleden stond ze zelf op het randje van een burnout en dat is als vrouw aan de top niet iets wat je van de daken wil gaan schreeuwen. En toch moet erover gepraat worden, want steeds meer mensen voelen het vuur aan de schenen. Steeds meer mensen leven op de tippen van hun tenen en lijden onder chronische stress. Niet alleen de zogenaamde ‘mijnvogeltjes’, de klikkerlichtjes die al lang op voorhand laten weten dat er zaken verkeerd aan het lopen zijn. Maar ook de managers, de ‘paradepaardjes’ van een bedrijf, die mensen waar bedrijven naar eigen zeggen zo op rekenen in deze crisistijden.

Laatst werd ze gevraagd om te spreken op een congres over vrouwelijke leiders in Berlijn en ging ze ervan uit dat er maar een beperkt aantal deelnemers voor haar lezing over burnout zou inschrijven. Maar de opkomst overtrof haar stoutste verwachtingen. Er waren zelfs stoelen tekort. Mensen willen van elkaar weten: goh, hoe doe jij dat eigenlijk? Hoe ga jij hiermee om?

Het is tijd dat we gaan spreken. Dat we de moed vergaren om te zeggen wat we rondom ons zien gebeuren en hoe we ervoor staan. De leuke, maar ook de minder leuke dingen. Want die zijn er ook. “Als we met z’n allen eens minder maskers zouden opzetten en zouden durven toegeven hoe we ons voelen, zou het al een stuk beter gaan met onze gezondheidszorg”, zei mindfulness-meneer Edel Maex mij ooit. En ik vermoed dat hij gelijk heeft. Ook al vraagt eerlijkheid de nodige voorzorg, want zoals Brené Brown het verwoordt in De kracht van kwetsbaarheid: je mag je enkel kwetsbaar opstellen in de aanwezigheid van mensen die je kwetsbaarheid verdienen – absoluut terechte waarneming. Niemand heeft zin in kamikaze-toestanden. Maar wat mij betreft, wordt het stilaan tijd dat we een veld van vertrouwen gaan bouwen waarin eerlijkheid een klein beetje veiliger kan floreren... Wie doet mee?

Over Liesbeth Dillen en burnout bij vrouwen kun je volgende week meer lezen in Psychologies magazine (december-editie).